Złożony stabilizator ciepła

Stabilizatory kompozytowe z solą ołowiową mają nie tylko dobrą stabilność termiczną i mogą być stosowane jako główny stabilizator PCV do produktów z PVC, ale także mają swoje własne niezależne właściwości, na które należy zwrócić uwagę podczas ich stosowania. Zgodnie z wieloletnim doświadczeniem w projektowaniu receptur, punkty, na które należy zwrócić uwagę podczas stosowania monomerycznych stabilizatorów soli ołowiu, podsumowano w następujący sposób:

1. W pełni poznać charakterystykę i możliwości zastosowania każdego stabilizatora kompozytowego z solą ołowiową oraz przetestować go i poprawić w praktyce.

Każdy stabilizator kompozytowy z solą ołowiową ma swoją niezależną charakterystykę i zakres zastosowania. Jeśli chcemy dobrze wykorzystać stabilizator, musimy w pełni poznać jego właściwości, wiedzieć, w jakich warunkach może ujawnić swoje zalety, a w jakich warunkach warunki nie nadają się do użycia. Na przykład dwuzasadowy fosforyn ołowiu ma dobrą odporność na warunki atmosferyczne, a jego zalety można w pełni wykorzystać w produktach zewnętrznych, które kładą nacisk na odporność na warunki atmosferyczne, dlatego często działa jako główny stabilizator w takich produktach, podczas gdy trójzasadowy siarczan ołowiu ma doskonałą dobrą stabilność termiczną, może być stosowany jako główny stabilizator w sytuacjach wymagających dużej stabilności termicznej.

2. Wybierz odpowiedni stabilizator w zależności od konkretnych warunków przetwarzania i stosowania

Różne produkty mają różne wymagania i należy wybrać różne stabilizatory. Różne urządzenia i warunki przetwarzania stawiają różne wymagania stabilizatorom. Przy opracowywaniu receptury dokładnie uwzględniamy specyficzne warunki stosowania i wybieramy odpowiednią odmianę i kombinację stabilizatora. Dawkowanie. Wśród głównych produktów rury na ogół nie wymagają wysokiej odporności na warunki atmosferyczne, dlatego jako główny stabilizator stosuje się głównie trójzasadowy siarczan ołowiu o dobrej stabilności termicznej. Dodatkowo, ze względu na prosty kształt przekroju poprzecznego rury oraz krótką historię cieplną podczas obróbki, ilość stabilizatora nie jest zbyt duża.

3. Synergistyczne działanie stabilizatorów

Istnieją trzy różne skutki połączenia stabilizatorów: jeden to efekt synergistyczny, czyli efekt 1+1>2; drugi to efekt addytywny, czyli efekt 1+1=2; drugi to efekt antagonistyczny, czyli efekt 1+1<2. Przy opracowywaniu projektu musimy dokładnie uchwycić interakcję między różnymi stabilizatorami, w większym stopniu wykorzystać efekt synergiczny między stabilizatorami i dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć efektu konfrontacji między stabilizatorami, aby uzyskać opłacalny system stabilizatora cieplnego.